Seni son lokma ekmeğini yiyemeden öldürdüler çocuk!
Bakmadılar, önemsemediler...
İçlerindeki kin ve nefreti senden çıkarmaya çalıştılar
Öfkelerini böğür böğür kusmak
İşlerini hızlıca bitirip evlerine gitmek istediler.
Önemsemediler sen dönebilecek misin evine diye,
Önemsemediler sen o akşam yemek yiyebilecek misin diye...
Seni annenin sıcak bağrından söküp aldılar çocuk!
Annen kimdir düşünmediler,
Annenin ismi nedir önemsemediler.
Onlar için isimler değil soyadlar önemlidir çünkü
Bir annenin feryadı kaç yürek yakar bilmediler
‘’Annesine atarız suçu sokağa bırakan o değil mi?’’ deriz dediler
Öyle de dediler.
O yüzden sakın kemiklerini titretme çocuk!
Seni öldürürken aslında bize zarar vermeyi hedeflediler çocuk!
Piyon seçtiler seni
Onlar için kalabalık içinden bir kafaydın sadece,
Onlar kafanın içindeki saf temiz düşünceleri bilemediler
Onlar kalbinin içindeki sevgiyi göremediler
Onlar seni öldürürken aslında hepimizi öldürmek istediler.
Rahat uyu diyemem sana çocuk!
Katillerin dışarılarda naralar atarken
Katillerin bu memleketi soyup soğana çevirirken
Katillerin her gün eve kazasız belasız ekmek aldırırken benim haddim midir sana rahat uyu demek?
Ama biz çocuk...
Biz o kadar da az değiliz.
Bir dolu anneyiz sana
Bir dolu arkadaş
Bir dolu yoldaş...
Sen son lokma ekmeğini yiyedur çocuk
Merak etme
O lokma bitmeden kavuşacaksın cennetine...
